कारण कृपेनेच विश्वासाच्या द्वारें तुमचे तारण झालेंले आहे आणि हे तुमच्यां हातून झालें असें नाहीं, तर हे देवाचे दान आहे; कोणी आढ्यता बाळगू नये म्हणून कर्मे केल्याने हे झालें नाहीं. (इफिस 2:8-9).
नवीन करार ही खात्री करण्यासाठीं कीं आपण त्या गोष्टीविषयीं बढाई मारू नये जी केवळ कृपेनेच प्राप्त होते, विश्वास आणि कृपा यांतील परस्पर संबंध दाखवितो.
सर्वात सुपरिचित उदाहरणांपैकीं एक म्हणजें इफिस 2:8. कृपेनेच विश्वासाच्या द्वारें. या दोन तत्वांमध्यें कृपेच्या स्वातंत्र्याचे रक्षण करणारा परस्पर संबंध आहे. कृपेनेच विश्वासाच्या द्वारें.
विश्वास आमच्यांत घडलेली बौद्धिक कृति आहे ज्याद्वारें आपण आपल्या स्वतःच्या अपुरेपणापासून परमेश्वराच्या मोफत आणि सर्वसंपन्न प्रयोजनाकडे वळते. अपात्र लोकांवर कृपा करण्याच्या परमेश्वराच्या स्वातंत्र्यावर विश्वास आपले लक्ष केंद्रित करतो. तो देवाच्या विपुलतेवर अवलंबून राहतो.
म्हणून विश्वास, स्वतःच्या व्याख्येनुसार, आढ्यता बाळगणे ठेचून टाकतो आणि कृपेस अनुकूल अशी सांगड घालतो. जेथेकोठे विश्वास पाहतो, तो प्रत्येक प्रशंसनीय कृत्यामागे कृपाच पाहतो. म्हणून विश्वास आढ्यता बाळगूशकत नाहीं, तर केवळ प्रभूमध्यें,जो कृपेचा कर्ता आहे, आढ्यता बाळगतो.
म्हणून पौल, तारण हे कृपेने विश्वासाच्या द्वारें आहे असें म्हटल्यानंतर पुढे म्हणतो, “आणि हे तुमच्यां हातून झालें असें नाहीं, तर हे देवाचे दान आहे; कोणी आढ्यता बाळगू नये म्हणून कर्मे केल्याने हे झालें नाहीं” (इफिस 2:8,9). विश्वास मानवी चांगुलपणा किंवा लायकीं किंवा बुद्धीचा अभिमान बाळगू शकत नाहीं, कारण विश्वास देवाच्या विनामूल्य, सर्व-संपन्न कृपेवर केंद्रित असतो. जो काही चांगुलपणा विश्वास पाहतो, तो त्याकडे कृपेचे फळ म्हणूनच पाहतो.
जेव्हां विश्वास आपले “ज्ञान म्हणजें नीतिमत्त्व आणि पवित्रीकरण व खंडणी भरून प्राप्त केलेंली मुक्ती” यांकडे पाहते तेव्हां तो म्हणतो, “जो अभिमान बाळगतो, त्यानें परमेश्वराविषयी तो बाळगावा” (1 करिंथ. 1:30-31).