“माझ्यामुळें जेव्हां लोक तुमची निंदा व छळ करतील आणि तुमच्यांविरुद्ध सर्व प्रकारचे वाईट लबाडीनें बोलतील तेव्हां तुम्हीं धन्य. आनंद करा, उल्लास करा, कारण स्वर्गात तुमचे प्रतिफळ मोठे आहे; कारण तुमच्यांपूर्वी जे संदेष्टे होऊन गेलें त्यांचा त्यांनी तसाच छळ केला.” (मत्तय 5:11-12)

ख्रिस्ती पूर्णानंद (मुळांत पायपर यांचा विलासवाद म्हणजें आत्म-सुख हेच अंतिम उद्दिष्ट असा सिद्धांत) म्हणतो कीं ख्रिस्ती या नात्यानें आमची छळवणूक होत असतां आनंद करण्याचे निरनिराळे मार्ग आहेत. त्या सर्वांचे अनुसरण परमेश्वराच्या अमर्याद व पूर्ण करणाऱ्या अशा कृपेची अभिव्यक्ती म्हणून करावयाचा असतो.

छळवणूक होत असतां आनंद करण्याचा एक मार्ग म्हणजें आपलें पुनरुत्थान होईल त्यावेळी आपल्याला प्राप्त होणाऱ्या प्रतिफळाच्या थोरवीवर आपली मनें स्थिर करणें हा होय. त्या वैभवाकडें दृष्टि लावण्याचा परिणाम हा आहे कीं जे गौरव प्रकट होणार आहे त्या तुलनेंत सांप्रत काळाची दुःखे नगण्य वाटतांत : “कारण आपल्यासाठीं जो गौरव प्रकट होणार आहे त्याच्यापुढे सांप्रत काळाची दुःखे कांहींच नाहींत असें मी मानतों.” (रोमकरांस. 8:18; 2 करिंथ 4:16-18 बरोबर तुलना करा). दुःखे सहन करण्यायोग्य व्हावें म्हणून, आपल्याला मिळणाऱ्या प्रतिफळाकडे नजरां ठेऊन आनंद केल्यानें देखील प्रीति करणें शक्य होईल.

“तुम्हीं तर आपल्या वैऱ्यांवर प्रीति करा, त्यांचे बरे करा, निराश न होता उसनें द्या, म्हणजें तुमचे प्रतिफळ मोठे होईल आणि तुम्हीं परात्पराचे पुत्र व्हाल” (लूक 6:35). गरीबांना औदार्याने वागवून घ्यां “म्हणजें तुम्हीं धन्य व्हाल, कारण तुमची फेड करण्यास त्यांच्याजवळ कांहीं नाहीं; तरी नीतिमानांच्या पुनरुत्थानासमयी तुमची फेड होईल” (लूक 14:14). या अभिवचनाद्वारें प्राप्त होणाऱ्या प्रतिफळाठायीं विश्वास जगिकतेची दोर तोडून आम्हांस प्रीतिचें श्रम करण्यासाठीं मुक्त करतो.

छळवणूक होत असतां आनंद करण्याचा दुसरा मार्ग हा आपल्याला दिलेल्यां आशेच्या खात्रीवर क्लेशांचा जो परिणाम होतो त्यापासून येतो. छळवणूक होत असतां क्लेशांमध्ये आनंदाचे मूळ हे केवळ पुनरुत्थान आणि प्रतिफळ याबाबतींत असलेल्या आशेमध्येंच नाहीं तर ती आशा आणखी सखोल बनविण्यासाठीं दुःख ज्याप्रकारे कार्य करते त्यातहि त्यां आनंदाचे मूळ आहे.

उदाहरणार्थ, पौल म्हणतो, “इतकेच नाहीं, तर संकटांचाही अभिमान बाळगतो, कारण आपल्याला ठाऊक आहे कीं, संकटानें धीर, धीरानें शील व शीलानें आशा निर्माण होते.” (रोम 5:3-4).

दुसऱ्या शब्दांत म्हणजें, पौलाच्या आनंदाचे मूळ केवळ त्याला मिळणाऱ्या महान प्रतिफळात नाहीं, तर क्लेश व दु:खें यांमुळे जे परिणाम समोर येतांत त्यातही आहे जें त्या प्रतिफळाच्या आशेला बळकट बनवितांत. संकटानें धीर उत्पन्न होतो, आणि धीर ही जाणीव उत्पन्न करतो कीं आपला विश्वास खरा आणि अस्सल आहे, आणि यामुळें आपली ही आशा कीं आपण खरोखर ख्रिस्तास प्राप्त करूं आणखी बळकट होते.

तर मग, आपण प्रतिफळाच्या वैभवावर अथवा क्लेशाच्या शुद्ध करणाऱ्या परिणामांवर लक्ष केंद्रित करीत असलो तरी, छळवणूक होत असतां येणाऱ्या क्लेशांतहि आपला आनंद टिकून राहावा हा देवाचा उद्देश आहे.